İncecik açılan hamurun içine bolca ceviz konur, ardından dikkatlice kapatılır ve kızgın yağda nar gibi kızarana kadar pişirilir. Şerbetle buluştuğunda dışı kıtır, içi yumuşacık olan bu tatlı, tam bir doku şöleni sunar. Fakat taş kadayıfın bu kıvamı yakalayabilmesi bazı inceliklere bağlıdır. Peki, taş kadayıf yumurtaya bulanır mı? İşte yanıtı.
Taş kadayıf, iç harcıyla doldurulup yarım ay şeklinde kapatıldıktan sonra kızartılarak hazırlanır. Yumurtaya bulama işlemi, taş kadayıfın hem görünümünü güzelleştirir hem de formunu koruyarak dağılmasını engeller.
Taş kadayıfın iç harcı genellikle ince çekilmiş ceviz, toz şeker ve arzuya göre bir tutam tarçınla hazırlanır. Bu karışım, tatlıya hem zengin bir aroma hem de geleneksel bir tat kazandırır. Hamurlar yarım ay şeklinde kapatılır, kenarları iyice bastırılarak yapıştırılır ki pişerken iç harç dışarı taşmasın. Sonrasında her bir kadayıf, çırpılmış yumurtaya – bazen kıvamı biraz açmak için eklenen bir iki kaşık sütle birlikte – tek tek bulanır. Bu yumurtalı kaplama, tatlının kızartıldığında dışını güzelce sarmalayarak gevrek bir tabaka oluşturur.
Yumurtaya bulanan kadayıflar, kızgın yağda her iki yüzü iyice kızarana kadar pişirilir. Ardından, sıcak sıcak kızartılan tatlılar soğuk şerbete daldırılır. Bu sıcak-soğuk dengesi sayesinde şerbet, tatlının içine homojen şekilde nüfuz eder.
Taş kadayıf yumurtaya bulanmadan da hazırlanabilir; ancak bu durumda dış yüzeyi daha yumuşak kalır ve istenilen çıtırlık elde edilemez. Yumurtasız versiyonlar bazı yörelerde hafiflik arayanlar tarafından tercih edilir. Ancak geleneksel tariflerde yumurta kullanımı oldukça yaygındır ve tatlının formunu koruması açısından da büyük önem taşır.
Geleneksel taş kadayıf tarifinde yumurtaya bulamak, lezzet ve doku açısından kritik bir adımdır. Kızartma öncesinde uygulanan bu işlem, tatlının dışını çıtır çıtır yaparken içinin yumuşak kalmasını sağlar.
Şunlara da göz atın: