Bruschetta, kökeni İtalya’nın Orta ve Güney bölgelerine dayanan, kızarmış ekmek dilimleri üzerine çeşitli malzemelerle hazırlanan basit ama aroması güçlü bir İtalyan mezesidir. Geleneksel olarak odun ateşinde kızartılmış ekmeğin üzerine zeytinyağı, sarımsak, domates ve fesleğen sürülerek yapılır. “Bruschetta” kelimesi, İtalyanca bruscare (ızgarada kızartmak, kavurmak) fiilinden gelir; yani aslında “ızgara edilmiş ekmek” anlamındadır. Bugün ise klasik domatesli versiyonun yanı sıra peynirli, mantarlı, zeytinli veya avokadolu birçok modern çeşidi vardır.
İtalyan yemekleri ve İtalya'nın sokak lezzetlerine de göz atın.
En ideal ekmek: köy ekmeği, ciabatta veya baget. Ekmek ne çok yumuşak ne de çok sert olmalı; kızarınca kenarları çıtır, içi yumuşak kalmalıdır. Ekmek dilimleri fırında, tavada ya da ızgarada kızartılır. Her iki yüzü de altın rengini alınca fırından alınmalı; fazla kurutulursa sertleşir.
Kızarmış ekmeğin yüzeyi kesilmiş sarımsak dişiyle ovulur. Bu işlem, sarımsağın keskinliğini değil, aromasını ekmeğe taşır.
Soğuk sıkım, sızma zeytinyağı kullanılmalıdır. Zeytinyağı sadece lezzet değil, aromatik bir denge unsurudur.
Olgun, sulu ama posası az olan domatesler (örneğin çeri veya Roma tipi) tercih edilir. Domates küpleri tuz ve zeytinyağıyla önceden harmanlanıp birkaç dakika dinlendirilirse lezzet derinleşir.
Fesleğen, klasik bruschettanın imzasıdır; nane veya kekik de kullanılabilir. Üzerine az miktarda karabiber eklemek aromayı tamamlar. Ekmek sıcak, domates karışımı soğuk olmalı. Bu sıcak–soğuk kontrastı lezzeti artırır.