Kalburabastı ile şekerpare, ikisi de Türk mutfağının klasik şerbetli hamur tatlıları olsa da aslında hamur yapısı, pişirme tekniği ve doku bakımından oldukça farklıdır. Her iki tatlı da Osmanlı mutfağından günümüze ulaşmıştır ama işlevleri farklıdır. Şekerpare, genellikle günlük misafir tatlısı olarak yapılır. Kalburabastı ise özel gün, bayram veya davet tatlısı olarak görülür.
Kalburabastının kıyır olması için ne yapmalı, kalburabastı malzemeleri nelerdir ve kalburabastı tarifine göz atın.
Kalburabastı: Hamuru yoğurtlu, irmikli ve sirkelidir. Sirke, tatlıya o meşhur kıyır kıyır dokuyu kazandırır.
Şekerpare: Hamuru genellikle yumurtalı ve irmiklidir. Yoğurt veya sirke kullanılmaz. Bu da tatlının daha yumuşak olmasına neden olur.
Kalburabastı: Tereyağı ve sıvı yağ birlikte kullanılır. Bu karışım dışının gevrek, içinin yumuşak olmasını sağlar.
Şekerpare: Genelde sadece tereyağı (veya margarin) kullanılır. Yağ oranı fazla olduğu için hamur daha yoğun ve dolgun olur.
Kalburabastı: Adını aldığı gibi kalbur (ya da rende) üzerine bastırılarak desen verilir. Hamur içi cevizle doldurulup rulo şeklinde sarılır.
Şekerpare: Hamurdan küçük parçalar alınır, yuvarlanır ve üzerine bir fındık veya badem yerleştirilir. Desen verilmez, pürüzsüz ve sade bir yüzeyi vardır.
Kalburabastı: İçinde ceviz, bazen fındık veya badem bulunur. Bu dolgu tatlıya karakteristik lezzetini verir.
Şekerpare: Dolgusuz bir tatlıdır; tamamen hamur ve şerbet uyumuyla lezzet kazanır.
Kalburabastı: Dışı kıyır kıyır, içi dolgun ve cevizli olur. Şerbeti az çeker, gevrek dokusunu korur.
Şekerpare: Dışı hafif gevrek olsa da içi yumuşak ve süngerimsi bir yapıya sahiptir. Şerbeti daha çok emer, ağızda daha nemli bir his bırakır.
Kalburabastı: Daha yoğun ve az miktarda şerbetle hazırlanır. Böylece tatlı fazla yumuşamaz, kıyırlığını korur.
Şekerpare: Daha hafif ve bol şerbet kullanılır. Bu da tatlının içini tamamen yumuşatır.