Fındık lahmacun, özellikle Gaziantep mutfağıyla özdeşleşmiş, klasik lahmacunun daha küçük boyutta hazırlanan özel bir çeşididir. “Fındık” ifadesi, içinde fındık olmasından değil; avuç içi kadar küçük olmasından gelir. İnce açılmış hamurun üzerine yoğun aromalı, bol baharatlı ve iyi çekilmiş bir harç sürülerek taş fırında kısa sürede pişirilir. Genellikle tek porsiyonda birkaç adet servis edilir ve çıtır yapısıyla bilinir.
''Lahmacun yapmanın püf noktaları, lahmacun içi yaparken dikkat edilmesi gerekenler ve mayasız lahmacun olur mu?'' başlıklı haberlere de göz atın.
Un, su ve tuzdan yapılan ince ve elastik bir hamur kullanılır. Hamur çok ince açılır; böylece piştiğinde çıtır olur ve harcın tadı ön plana çıkar.
Geleneksel olarak zırhla çekilmiş kuzu eti tercih edilir. Etin yağ oranı dengelidir; bu sayede lahmacun hem lezzetli hem de kuru olmaz.
Çok ince doğranır veya çekilir. Harca sululuk ve aroma katar, etin sertleşmesini önler.
Rendelenmiş ya da çok ince doğranmış halde kullanılır. Harca hafif bir asidite ve doğal nem verir. Biber olarak hem yeşil hem de kapya biber kullanılır. Tatlı ve acı biber dengesi kurulur. Lahmacunun karakteristik baharatlı ve hafif acı tadını destekler.
İnce kıyılmış olarak eklenir. Harca ferahlatıcı bir aroma kazandırır.
Az miktarda kullanılır. Lezzeti güçlendirir ancak baskın olmaması önemlidir.
Pul biber, isot, karabiber, kimyon ve tuz kullanılır. Gaziantep usulünde isot öne çıkar ve lahmacuna derinlik verir.